تست منظم کابل‌های زیرزمینی فشار متوسط و قوی برای جلوگیری از قطعی‌های ناگهانی و پرهزینه در شبکه برق حیاتی است. در کابل‌های مدرن پلیمری ()، روش‌های سنتی  باعث آسیب می‌شوند، لذا روش‌های  با فرکانس پایین رایج شده‌اند.

تست با فرکانس بسیار پایین ( - Very Low Frequency)

این روش یک تست ولتاژ استرس (Hi-Pot) است که در فرکانس‌های بسیار پایین ( یا کمتر) انجام می‌شود.

• دلیل استفاده از فرکانس پایین: در فرکانس ، شارژ کردن کابل‌های بلند نیاز به منبع تغذیه بسیار بزرگ و سنگین دارد. کاهش فرکانس به ، توان راکتیو مورد نیاز را تا حدود  کاهش می‌دهد و امکان استفاده از تجهیزات تست قابل حمل و سبک را فراهم می‌آورد.
• هدف: وارد کردن تنش الکتریکی به عایق برای افشای عیوب موضعی حاد (مانند حفره‌های هوا یا نفوذ شدید آب) که در شرف شکست هستند. این عیوب تحت تنش  می‌شکنند و بدین ترتیب می‌توانند در محیط کنترل‌شده تعمیر یا تعویض شوند.

اندازه‌گیری تلفات عایقی ( - Tangent Delta)

این روش یک تست تشخیصی (Diagnostic) است که وضعیت کلی سلامت عایق را ارزیابی می‌کند.

• مکانیزم: Tan δ نسبت جریان مقاومتی (تلفات انرژی) به جریان خازنی (ذخیره انرژی) در عایق است. عایق ایده‌آل فقط خازنی است (Tan δ≈0).
   
• تشخیص سلامت: مقادیر بالای  (که با افزایش ولتاژ افزایش می‌یابد)، نشان‌دهنده پیری شیمیایی، تخریب حرارتی یا آلودگی و رطوبت گسترده در عایق است.
• کاربرد: رتبه‌بندی سلامت کابل‌ها ("خوب"، "مشکوک"، "بحرانی") برای اولویت‌بندی تعمیرات و تعویض‌ها.

استراتژی پیشگیری از خرابی

بهترین استراتژی، ترکیب هر دو روش است: ابتدا با  سلامت کلی عایق ارزیابی و دسته‌بندی می‌شود، سپس کابل‌های دارای سلامت متوسط با تست  تست تنش می‌شوند تا عیوب حاد موضعی آن‌ها آشکار و اصلاح شوند.